Ze hebben geruisloos hun plek gevonden: de gemeentelijke Centra voor Jeugd en Gezin. De laatste werden in 2011 geopend. De totstandkoming van de CJG’s was een fikse operatie.
Plan van Rouvoet
Het was een ambitieus plan van minister Rouvoet (CU) uit 2007: elke gemeente moest een centraal loket organiseren waar ouders met al hun vragen over opvoeden terecht konden. Niet alleen diende opvoedend Nederland ermee vertrouwd te worden gemaakt, ook werd met de betrokken organisaties en instellingen gezocht naar ‘de beste’ samenwerkingsstructuur. Doel: één gezin, één plan.
In 2012 constateerde het NRC: ‘Dure gezinscentra van Rouvoet blijken flop’. Aan de gemeente Almere heeft dat destijds niet gelegen. In 2006 werd Almere pilotgemeente. Er werd met verve georganiseerd en overlegd. Feestelijk werden fysieke Oké-punten geopend (O= ouders, K= kind). In de wijken, want de hulp moest dicht bij de gezinnen worden georganiseerd.
Alle registers open
Door projectleider Marian van Leeuwen werd ik bij het project gehaald als hands on communicatie-kwartiermaker en – adviseur. Mijn doelgroepen waren enerzijds ouders en verzorgers, anderzijds professionals, werkzaam in de Almeerse jeugdzorg.
Terugkijkend:
Het was geweldig leuk en interessant om bij het project betrokken te zijn. We trokken alle registers open om ouders te verleiden van het Oké-punt gebruik te maken. De – steengoede!- opvoedadviseurs stonden op buurtmarkten, er stond een artikelenreeks in Almere Vandaag en we maakten een informatieve, interactieve website. Voor de professionals waren er nieuwsbrieven en losse artikelen die in de interne bladen werden geplaatst. Er waren workshops over oplossingsgericht werken en symposia.
Maar werkenderwijs werd duidelijk dat snel succes er niet inzat. Ook met de beste intenties bleek de inburgering van een CJG een kwestie van lange adem.
Projectleider Communicatie
Eind 2007 droeg ik het stokje over aan een intern communicatieadviseur van de gemeente. Een jaar later startte de voorbereiding van het CJG in Capelle aan den IJssel. Ook daar was ik bij de opstartfase betrokken als projectleider Communicatie. Ik leerde veel in beide projecten: over hardnekkige organisatiebelangen, dito schroom bij ouders (wie wil er te boek staan als slechte moeder?), maar ook over bevlogenheid en voeten in de klei. Eigenlijk ben ik nu een voorstander van een ‘kinddiploma’ geworden. Als ik een kind had gehad, dan stond ik geheid bij de opvoedadviseurs op de stoep. Die hebben ervoor doorgeleerd. Een kind krijgen is geen kunst, maar opvoeden…
Opdrachten gemeente Almere
Andere opdrachten van de gemeente Almere waren onder meer: communicatiejaarplan 2008 en uitvoering ervan i.o.v. Bureau Archeologie, Samen voor een complete stad (boekje, 2002), krantenreeks Take One (2001), Brandweer Almere op koers (boekje, 2006), Visie en toolbox inrichting steentijdvindplaatsen (redactie manuel, 2012), Bouwen aan de basis (boekje, 2002), Almere groeit – natuurlijk! (boekje, geredigeerd 2005), onderzoek naar de overstap naar één digitale nieuwsbrief (2007), nieuwsbrief Dienst Maatschappelijke Ontwikkeling (2006/2007) en nog vele andere, grote en kleinere projecten.